Hear Dutch Here — Learn Dutch
There's never been a better time 		100% Free Guide to the Website
Full Site Map - Mobile
Words, Vocabulary - Spelling and Pronunciation
Shorts - Verbs - Word Order - Exercises - 2 - MX
Lessons - Programs - Read and Listen to Dutch
Find Dutch words: Dutch List - English to Dutch
or:   my site
[Marco at Microphone]
Facebook page  
[A Dutch flag on the edge of a puddle of water]
colors, materials 		[Cows in a meadow]
animals 		[a variety of items]
more

Readings from My Own Writing

Listen to the sound files to familiarize yourself with the sound of Dutch.

(The translations are rather liberal)

Tegenwind in Nederland

Als je in Nederland fietst dan heb je òf wind mee, òf je hebt wind tegen. Meestal heb je natuurlijk tegenwind, en als je 's morgens met tegenwind naar je werk of naar school fietst, dan draait de wind vaak, en dan heb je aan het eind van de dag niet de wind mee maar weer tegenwind. Als je 's morgens wind mee hebt dan draait de wind nooit. Theoretisch zou je zeggen dat het ook wel eens windstil zou moeten zijn, maar dat gebeurt bijna nooit. click to hear

M'n vrouw zegt dat het alleen windstil is als je wil(t) vliegeren. click to hear

[The Wind-Against] Headwinds in Holland

Riding a bicycle in Holland you'll either have the wind in your back, or you'll have the wind against. Of course, most of the time you'll have the wind against you, and in case you have the wind against when riding your bike to work or to school in the morning, you'll often find the wind has shifted at the end of the day. If you have the wind at your back in the morning it never changes direction. In theory, you'd expect an occasional day of no wind, but that's rare, very rare.

My wife says the only time there's no wind is when you'd like to fly a kite.

[Marco riding a bike]

The Lady of Stavoren
- An old Dutch folktale, rewritten by me from childhood memory.
Het Vrouwtje van Stavoren click to hear

There was a time that Stavoren, Friesland was a prosperous port.
Stavoren was ooit een welvarend havenstadje in Friesland. click to hear
It is said the houses of the richest merchants had golden doorknobs and marble doorsteps.
Men zegt dat de huizen van de rijkste kooplieden gouden deurknoppen hadden, en stoepen van marmer. click to hear
Every year more ships docked in the harbor, and people came from near and far looking for work and a better life.
Elk jaar legden er meer schepen aan in de haven, en van heinde en verre kwamen er mensen naar toe, op zoek naar werk en een beter leven. click to hear 2

One of the wealthiest people in town was a woman who always wanted the best of everything.
Een van de rijkste inwoners was een vrouw voor wie alleen het beste goed genoeg was. click to hear
One day she called in her most trusted captain.
Op een dag riep ze haar meest vertrouwde kapitein bij zich. click to hear
"Right now, they're loading your ship with gold," she said, "and I want you to buy the most expensive item in the world, so everyone in town will know how wealthy I am.

"Ik laat je schip volladen met goud," zei ze, "en ik wil dat je voor mij het kostbaarste koopt dat er op de wereld bestaat, om iedereen in de stad te laten zien hoe rijk ik ben. click to hear
"The most valuable item in the world - not a few random nice things for my house, but really that one thing that is the most expensive."
"Het meest waardevolle dat er op de wereld is - niet hier en daar iets leuks om mijn huis mooier te maken, maar echt dat ene ding dat het duurste is." click to hear

The captain sailed the seven seas to all ports he knew and saw many beautiful things.
De kapitein voer over de zeven zeeën naar alle havens die hij kende en zag veel mooie dingen. click to hear
He visited craftsmen that had exotic wood furniture, wood carving and ivory, tailors that had beautiful clothes of silk and velvet, and gold- and silversmiths that had jewelry with pearls and diamonds.
Hij bezocht handwerkslieden met meubels van zeldzaam hout, houtsnijwerk en ivoor, kleermakers met prachtige kleren van zijde en fluweel, en edelsmeden met schitterende sieraden van goud en zilver met parels en diamanten. click to hear 2
Painters, sculptors and dealers showed him artworks, but he kept asking himself, is this really the most valuable on earth? Is this what the Lady wants?
Schilders, beeldhouwers en handelaren lieten hem kunstwerken zien, maar steeds weer vroeg hij zich af: Is dit echt het meest kostbare dat er is op aarde? Is dit wat de Vrouwe wil hebben? click to hear

Looking at the gold bars in the ship's hold, he started to wonder what actually was more beautiful than gold itself: What is of more value?
Als hij in het ruim van het schip naar de opgestapelde baren goud ging kijken, begon hij zich af te vragen wat er eigenlijk mooier was dan goud zelf: Wat is van meer waarde? click to hear 2
He kept on searching for a while, but couldn't find the one item that was without doubt the most valuable on earth, and he felt there was other way than to return home empty-handed.
Hij zocht nog een tijd verder, maar vond niet iets dat zonder twijfel het meest kostbare op aarde was, en hij zag geen andere mogelijkheid dan onverrichter zake naar huis terug te keren. click to hear
"What's more beautiful than gold itself?" was what he would tell the lady.
"Wat is mooier dan goud zelf?" zou hij de vrouwe zeggen. click to hear
But sailing along the Baltic coast he saw the ripening grain on the fields ripple in the wind, and then understood this was what he had been looking for all along.
Maar op de kust van de Oostzee zag hij vanaf het schip in het glooiende land het rijpende graan op de velden wuiven in de wind, en toen begreep hij dat dit het was wat hij al die tijd gezocht had. click to hear

The harbor lookout sent a boy into town when he saw the ship approaching.
De uitkijk bij de haven stuurde een jongen het stadje in toen hij het schip aan zag komen. click to hear
Soon, half the town was waiting on the quay.
Al gauw stond de halve bevolking van het stadje op de kade. click to hear
"Skipper, what are you bringing me?" the lady of Stavoren said.
"Schipper, wat heb je voor me meegenomen," zei het vrouwtje van Stavoren. click to hear
The skipper pulled a handful of wheat from a pocket of his coat.
De schipper haalde een handvol graankorrels uit een zak van z'n jasje. click to hear
"The golden grain - there is nothing more precious on earth - for what is more important than our daily bread, the staff of life?"
"Het gouden graan - het waardevolste op aarde - want wat is belangrijker dan ons dagelijks brood?" click to hear
For a moment, the woman looked at him incredulously, and then she became very angry. "You idiot," she cried, "Throw it overboard."
De vrouw keek hem even aan alsof ze het niet kon geloven en barstte toen in woede uit.
"Idioot," schreeuwde ze, "Gooi het overboord." click to hear
"No, no!" the harbor master quickly said. "We don't throw things overboard in the harbor."
"Nee, nee," zei de havenmeester snel, "We kunnen geen dingen overboord gooien in de haven." click to hear
"Then leave port and throw it into the sea," the woman said.
"Vaar dan uit en gooi het in zee," zei de vrouw. click to hear
"But Ma'am, can't we give it to the poor?" the captain asked
"Mevrouw, kunnen we het niet aan de armen geven?" vroeg de kapitein. click to hear
"No," the woman said, "Throw it into the sea."
"Nee," zei de vrouw, "Gooi het in zee." click to hear 2
"But imagine that you'd be poor yourself," the captain said.
"Maar stelt U zich eens voor dat U zelf arm zou zijn," zei de kapitein. click to hear
The woman took a ring with a large diamond from a finger and angrily threw it far away into the water. "It's more likely that I'll see that ring back than that I'd ever be poor," she said.
De vrouw nam een ring met een grote edelsteen van een vinger en gooide hem woedend ver weg het het water in. "Ik zal nog eerder die ring terugzien dan dat ik ooit arm zou worden." click to hear

A few days later there was a frightening shriek from the kitchen of the lady of Stavoren, and a cook was running through the house, "Ma'am, Ma'm ... I was cleaning fish ... your ring ... in the belly of a fish."
Een paar dagen later klonk er een ijselijke gil uit de keuken van het vrouwtje van Stavoren en een kokkin rende door het huis, "Mevrouw, mevrouw ... ik was vissen aan het schoonmaken ... Uw ring ... in de buik van een vis." click to hear 2

Over the next weeks, skippers said that where the grain had been dumped the water was turning greenish. Was the grain sprouting?
In de weken daarna zeiden schippers dat waar het graan gestort was het water een beetje groen leek. Begon het graan te ontkiemen? click to hear
A sandbank developed, and it was getting more and more difficult for ships to enter the harbor.
Er vormde zich een zandbank, en het werd steeds moeilijker voor schepen om de haven binnen te komen. click to hear
After a few years, only small ships put into port anymore.
Na een paar jaar kwamen er alleen nog kleine schepen. click to hear
The great merchants and many of the harbor workets left, the golden doorknobs disappeared and it became very quiet.
De grote handelaren en veel van de havenwerkers vertrokken naar elders, de gouden deurknoppen verdwenen en het werd er heel rustig. click to hear
The Lady of Stavoren didn't leave. She still wandered around town for years, dressed in black.
Het vrouwtje van Stavoren ging niet weg. Ze dwaalde nog jaren door het stadje, geheel in het zwart gekleed. click to hear
Geef ons heden ons dagelijks brood click to hear
Give us this day our daily bread
>> The Lord's Prayer 		[a handful of grain]
het gouden graan click to hear 2

[a loaf of bread]
'n brood click to hear

story set on a beach

'aan zee'
On our return from church we have a sherry and start a game of Mah-Jong. Like Scott Fitzgerald's character I do not remember much of the past twelve years, only playing Mah-Jong for days and days on end, so my winning now comes naturally. Will I have missed out on many things? Some people say I've been lucky. As I've got four hidden chows, I'm in the waiting for one tile to make a final pair. I take the winning tile from the wall; all in all my score is doubled five times: scoring the limit.
Nadat ze naar de kerk geweest zijn drinken we sherry en spelen Mah-Jong. Ik win natuurlijk: van de afgelopen twaalf jaar herinner ik me weinig meer dan Mah-Jong spelen. Zou ik zoveel gemist hebben? Sommige mensen zeggen dat ik geluk gehad heb. Ik heb vier chows in de hand, moet nog één steen trekken voor mijn sluitpaar: wachtend spel. Ik maak Mah-Jong: vijf verdubbelingen: limiet. click to hear
- Let's go to the beach, my sister suggests.
As we agree, she takes her son off his homework and we get into their car.
- Thalassa, thalassa, I intone on first sight of the sea. For some reason I have not forgotten this, but I guess these things are not taught anymore.
- Zullen we naar zee gaan, vraagt mijn zusje dan. Als we het een goed plan vinden haalt ze haar zoontje van z'n huiswerk en stappen we in de auto.
- Thalassa, thalassa, zeg ik als we in Katwijk de boulevard oprijden. Dat herinner ik me nog wel. click to hear
We walk on wet sand. I wonder why my feet don't leave a clear impression, only a faint circle of cracks at about eight inches around the point of impact.
We lopen over het natte zand. Ik vind het vreemd dat mijn schoenen geen afdruk achterlaten, dat rond mijn voet het zand glad blijft, en er pas op zo'n 20 cm. een kring van barstjes komt. click to hear
- Ebbtide? I ask; my brother-in-law nods. I try carefully to stay just outside of the lapping water, as if I've gone here every day for I don't know how long. I wouldn't like to have it known that I've not come here for so long. I'm not dissatisfied with myself, toeing the line like a pro.
- Tis eb, hè, vraag ik. M'n zwager knikt. Ik probeer vlak langs de lijn tot waar het water komt te lopen, parmantig. Niemand mag merken dat ik hier zo lang niet geweest ben. Het lukt me heel aardig: ik weet het goed te schatten. click to hear
But a sudden big wave washes away the new confidence.
Maar een onverwacht grote golf spoelt over m'n enkels. Neemt het gevoel van vaardigheid mee. click to hear
Suds in the water left by the waves make it look like spent dishwater.
- Did the water always foam like this? And the small crabs, I've never seen them before. My brother-in-law says they're not unusual, and the suds are not new either.
In de uitlopers van de golven zie ik belletjes als in bijna uitgewerkt afwaswater.
- Schuimde het water vroeger ook zo? En die krabbetjes, die heb ik ook nooit eerder gezien. M'n zwager zegt dat ze niet ongebruikelijk zijn en dat het schuimen ook niet van de laatste tijd is. click to hear
We walk for half an hour. I realize I do not notice the smell of the sea. Should I give up smoking? I am amazed at the waves, going on all the time, never giving up. Such staying power and imagine the incentive it takes.
We wandelen een halfuurtje. Ik merk dat ik geen zeelucht ruik. Moest ik maar eens met roken ophouden? En God, die golven. Dat gààt maar door. click to hear
My nephew starts a castle in the sand, his father assisting. I lend a hand too, but it doesn't make me happy. Someone once told me that in general it's alright to do these things, it's ridiculous and immature only if your heart's not in it. I'd wish a white ship would drop anchor, a beautiful attendant inviting me to the new world.
Mijn neefje bouwt een fort; zijn vader helpt hem. Ik draag ook een paar handjes zand bij, maar ik vind het niet zo leuk. En zolang ik het niet met volle overgave doe sta ik een beetje voor joker, is het niet volwassen. click to hear
The tide is turning, the waves nibbling at the castle at first, swallowing it bit by bit later. I laugh with my sister at a large wave breaking over her son. He gets back cold and wet and we're off for home. I am silent.
Het wordt nu vloed, zo te zien. Het fort kabbelt af. Mijn zusje en ik lachen als een golf breekt over haar zoontje, dat nog steeds in z'n fort staat. Hij komt nat en koud weer bij ons en we gaan naar huis. Ik ben stil. click to hear

More from 'Pulp'

At the moment I am analyzing myself, investigating the unconscious: looking for something in there is a bit weird: like walking backward with my eyes closed, penetrating the dark room that's behind me - like this dream in which I had chopped off my hands and put them in a cooking-pot, but was held back from consuming them at the last moment as it suddenly struck me that eating human flesh is not done. Obviously I have made some sacrifice that doesn't pay, and a warning against an unworldly ethics system. Come to think of it, how should I have eaten without hands? Dreams are not rational.
Momenteel analyseer ik mezelf, onderzoek ik mijn onderbewuste: een heel vreemd gevoel, wanneer ik daar iets vind: alsof ik achteruit loop, alsof ik doordring in een gebied dat achter me ligt - een droom waarin ik mijn handen had afgehakt en in een braadpan gedaan, maar van konsumptie afzag toen ze bijna klaar waren, omdat ik het toch niet kon maken, mensevlees te eten. Blijkbaar heb ik ergens iets opgeofferd zonder dat uit te buiten, en een waarschuwing tegen wereldvreemde ethika. click to hear
Occasionally this kind of thinking almost overpowers me, in sudden flashes of insight enabling me to fully explain myself: ....
Soms word ik bijna overspoeld door gedachten van dit soort, en dan kan ik mezelf plots volmaakt verklaren: ik zal U daar nog een voorbeeld van geven. ... click to hear

In a way the I Ching is also rather helpful. I go about it like this: I state a question, ponder it for some time, then make up a hexagram by way of tossing some silver dollars, and look up the explanation of the hexagram in the book.
De I Ching is hier ook een grote hulp. Het werkt als volgt: ik neem een vraag in gedachten, gooi met kwartjes een teken zodra ik me voldoende gekoncentreerd heb, en zoek dan het praatje dat bij het teken hoort in het boek op. click to hear
In these notes some things will appeal to me, other things I skip: I suppose the things that strike me relate to my feelings, show wishes and fears: it teaches about my person, makes me look deeper into myself.
Er spreken me daarin om een-of-andere reden dingen aan, en er zijn uitspreken waar ik overheen lees; ik neem aan dat wat mij opvalt mijn gevoelens verwoordt, wensen en angsten aangeeft: daar leer ik van, dan doorzie ik mezelf weer wat beter. click to hear
Today I threw sign # 50: The Cauldron. Stew in your own juice is what comes to mind. Should I go in for a change?
Zojuist wierp ik, voor de laatste toekomstvooruitzichten, teken 50: Kookpot. Gaar koken in je eigen sop, associeer ik. Moet ik dan maar eens iets anders gaan doen? click to hear
- a poem, a moment for a poem:
sometimes turning back
like I've forgotten something
I have lost myself
- Een gedicht, voor een moment een gedicht:
soms loop ik terug
als ik iets vergeten ben
mezelf vergeten click to hear
A lot of people share my experience of the chilling adequacy of the I's first message. My question: Will life ever be worth the trouble, was answered by the last sign in the book: On Finishing.
Nogal wat mensen met mij hebben de ervaring dat de eerste boodschap die van de I ontvangen werd, byzonder treffend was. Op mijn vraag, Zal ik het leven ooit nog als de moeite waard ervaren? kreeg ik het laatste teken, nummer 64, Van De Voleinding. click to hear
It made even me doubt for a moment, but no, being a scientist's son I am not to believe in a magic agency that's in control.
Dan twijfel ik zelfs even, maar nee: als zoon van een atheïst en natuurkundige kan ik natuurlijk niet geloven in een magisch agentschap dat regulerend op zou treden. click to hear
Read the Full Story (in Dutch and English)
Read about Holland in my later stories (in English) Last Christmas in Siberia and Christmas under The Crescent

Kleine Beek zonder Hart

In de bossen rond het stadje waar Mark Flaunders zijn jeugd doorbracht loopt een beekje. Ergens langs dit beekje is een open plek in het bos. Daar is het beekje niet erg diep, het water erg helder en het zand geel, zoals aan zee. Het lijkt er wat op een strand. Dit is de bekendste plaats aan dat beekje. Kinderen gaan er vaak spelen. click to hear
Mark en zijn buurjongetje Tommie hadden wel eens plannen gemaakt om van daar af met lieslaarzen de beek door te lopen naar de plaats waar zij in de Rijn uitkomt, of de bron op te zoeken, maar dat was er nooit van gekomen. Het beekje liep door een paar landgoederen waar ze niet in zouden mogen, zodat ze er niet gewooon langs zouden kunnen lopen. Maar wie kan er nou een beek bezitten, dachten de jongetjes. click to hear
Later wees iemand hem twee gaten op de hei waar water uit stroomde, over gras. Er werd hem verteld dat dit de bronnen van die beek waren. Mark kon het niet geloven. Zo weinig water. Hij weet ook nog steeds niet waar die beek in de Rijn uitkomt. Het zal een onbestemde sloot zijn. click to hear
Zijn vader bracht een speelgoedhelicopter voor hem mee uit Amerika. De staaf met batterijen en startknop in de hand kon hij die helicopter laten opstijgen en er mee rondlopen tot de batterijen leeg waren. Dat was na een paar dagen niet leuk meer. click to hear
Mark en Tommie zaagden schaafden en vijlden uit een stuk hout een boot. Tom's vader maakte de schroef en zette die aan het motortje van de helikopter. Mark bond de boot achterop zijn fiets en ging met Tommie naar de beek. De boot in het water zetten ze het motortje aan maar de stroming was sterker dan de eigen beweging van de boot. Niet zo'n sukces. click to hear
Een vijftal jongens uit een infame buurt zien twee kleinere jongetjes met een boot in de beek. Ze gooien hun fietsen neer. Ze lopen de beek in.
- Doe maar net alsof je ze niet ziet, fluistert Tommie.
- Wat is dat?
- Een boot, zegt Mark, als een smoezelige hand op z'n arm gelegd wordt. click to hear
De schoffies duwen de jongetjes opzij. De boot wordt uit Mark's handen getrokken. Hij wordt geslagen. Hij wordt gestompt. Tommie trekt aan z'n arm. Ze gaan aan de kant zitten. Ze kijken naar de boot en de schoffies. click to hear
- Als je wat doet houden ze je twee minuten onder water, zegt Tommie. Mark is bang.
Er komt een volwassene met twee kleine meisjes aan lopen. Mark rent naar hem toe. De schoffies kijken op.
- Meneer, kunt U ons helpen? Ze ...
De man kijkt even naar de schoffies, duwt dan de meisjes vooruit en loopt verder. De schffies lachen zachtjes, onder elkaar. click to hear
Meer mensen wandelen langs, maar Mark staart in het water. Hij huilt een beetje.
Na een tijdje duwen de schoffies de boot naar het midden van de beek en gaan weg. Mark moet tot z'n middel het water in om de boot te redden. Hij bindt de boot weer op z'n fiets en ze gaan naar huis. Het is donker geworden. Ze haasten zich om vòòr het onweer losbarst weer binnen te zijn. click to hear
Ze kunnen achter iedere boom zitten, zegt Tommie. click to hear


Het is zo gemakkelijk om te klagen; het is niet eens zo moeilijk een verhaaltje te schrijven over fouten die de mensen maken; het is niet moeilijk je grieven over bijvoorbeeld het gebrek aan kameraadschap te verwoorden; het is eenvoudig je pijnlijke jeugdherinneringen op te blazen tot een monument van intermenselijke wreedheid. Maar wat doe je zelf, eigenlijk? click to hear
Toen ik vanmiddag met mijn inkopen naar huis wandelde hoorde ik iemand huilen. Ik keek op en zag dat het een klein meisje was, dat zo huilde, alleen, aan de overkant van de straat. We keken elkaar even aan; ik liep door en zij ging harder huilen.
Ben ik dan toch net als jullie? Neen - ik kan het niet meer aanzien. click to hear

Het Magisch-Realisme

Stelt U zich voor: een onbestemde plaats, een onbepaalde tijd, een vakuüm als het ware, waarin een groep van twaalf, mannen die er oud en wijs uitzien aan een ronde tafel, sigarerook en een voorzitter die het woord neemt:
"Deze Antoine a'Delphi - wij zijn niet tevreden. Ik stel fase 1 voor." click to hear
Antoine, die avond bij het muziek-luisteren na het eten, er komt een geluid uit de luidspreker dat hij nooit eerder van die band hoorde, een stem:
"Meneer a'Delphi, wij zijn niet tevreden. Er moet eens iets gebeuren." Waarna de band weer verder speelt zoals hij gewend is. click to hear
Antoine een beetje verbluft, maar hij kan er met niemand over praten: ze zullen hem uitlachen, en als hij z'n waarneming moet gaan wantrouwen, dat lijkt hem niet zo gezond; hij spoelt de band terug, maar nu is de Grande Sonate ononderbroken. Iets te gaan doen echter, het lijkt hem een loffelijk streven, hij dacht er zelf ook al een tijdje over - en nu een stem tot hem gesproken heeft: dat is een extra stimulans. click to hear
De volgende dag met de opgaande zon zet Antoine uit, knapzak over de schouder; hij trekt door wouden en woestijnen, bevaart oceanen en rivieren, zijn schaduw valt zuid en het zand wordt paars: de nieuwe horizonten, op zoek naar een bestemming om te bereiken; maar niemand leerde zijn naam of volgde zijn verrichtingen, geen mens nodigde hem aan de haard en hij vond het nergens leuk, het was toch overal hetzelfde: zodat hij teleurgesteld huiswaarts keerde, en veilig weer op zijn kamer terug kwam. click to hear
Stelt U zich voor: hetzelfde komitee, de voorzitter: "Deze Antoine a'Delphi - wij zijn niet tevreden. Ik stel fase 2 voor." click to hear
Imagine the same committee, the chairman: "This Antoine a'Delphi, we are not pleased. I propose phase 2."
Antoine, die avond bij het aardappels-schillen, er kruipt een insekt uit de aardappel die hij onder handen heeft, een torretje dat op z'n achterpootjes gaat staan, midden- en voorpootjes spreidt en zegt:
"Meneer a'Delphi, wij zijn niet tevreden. Er moet eens iets gebeuren." Waarna het torretje in het niets verdwijnt. click to hear
Antoine, peeling potatoes that night, a bug crawls from the potato in hand, a beetle that rises on its hind legs, spreading middle and front legs, speaking: "Mr a'Delphi, we are not pleased. There is a need for action." After which the beetle vanishes.
Antoine weer lichtelijk verbijsterd, maar kan er nog met niemand over praten: hij vindt het nog steeds belangrijk niet uitgelachen te worden, en te moeten toegeven dat hij z'n waarneming niet kan vertrouwen, het lijkt hem weinig gezond; hij onderzoekt de aardappel nauwkeurig, maar kan geen holletje vinden waarin een tor had kunnen wonen. Iets te gaan doen echter lijkt hem nog steeds een loffelijk streven, het houdt hem nog bezig, en nu een tor tot hem gesproken heeft: moet het er blijkbaar nogmaals van komen. click to hear
De volgende dag met de opgaande zon zet Antoine uit, knapzak over de schouder; hij reist naar steden en dorpen, bezoekt landen en kontinenten; hij schrijft in het zand en bedient het perpetuum mobile: de nieuwe kweeste: op zoek naar een opdracht om te vervullen; maar niemand hoorde zijn aanbod of wenste zijn medewerking, geen mens vroeg zijn hulp en hij vond niets leuk om te doen, het maakte toch niet uit wat je deed: zodat hij teleurgesteld huiswaarts keerde, en veilig op zijn kamer terug kwam. click to hear
Stelt U zich nogmaals dat komitee voor, die voorzitter weer:
"Deze Antoine a'Delphi - wij zijn niet tevreden. Het vraagt om krasse maatregelen. Ik stel fase 3 voor." click to hear
Antoine, die morgen bij het wakker-worden, langzaam schuiven zijn gordijnen open en in doodse stilte verschijnt er voor zijn raam een groot oog, te groot zelfs om binnen de omlijsting van het kozijn te passen. Antoine schrikt natuurlijk wel even, ligt verlamd te bed - maar toch, na twee vergeefse-zinloze expedities, hem opgedrongen door de duistere machten die nu weer dit spektakel aanbieden: hebben zij het beste met hem voor of zijn het gewoon vervelende dwingelanden? En zo'n oog, hoe kan dat nou? Dat kan toch niet bestaan? click to hear
Daarom lacht Antoine: "Ga weg, gek oog!" De pupil vergroot, het blauw verdwijnt, een zwart gat in een vuilwitte rooddooraderde glazige materie; vervolgens lost het oog langzaam op, gaat de zon erdoorheen schijnen: even blauwe lucht met een paar wolkjes, en dan zijn de gordijnen weer dicht, draait Antoine zich om en slaapt door. click to hear


Op deze manier zou ik een heleboel papier vol kunnen pennen, lelijk is het niet - de schoonheid van de taal laat mij het voorgaande staan - maar de wereld waarin dit soort gebeurtenissen zich af moeten spelen bevalt mij niet, en wel omdat in die wereld allerlei dingen die slechts produkten van de menselijke geest zijn, dingen als ideeën, abstrakties en symbolen, een eigen leven gaan leiden; en dat vind ik niet reëel, dat vind ik niet een bruikbaar beeld, niet een hanteerbaar model geven van het leven op deze aardkloot. click to hear
Het mag zijn dat sommige dingen moeilijk `gewoon' uit te drukken zijn, zich niet gemakkelijk lenen voor een zakelijke beschrijving, vragen om een poëtische benadering; ik zou Antoine bijvoorbeeld kunnen plaatsen voor de keuze of hij voor zichzelf leeft, om z'n eigen zin door te drijven, of dat hij leeft om erkenning te vinden, een mens tussen de mensen te zijn, de heldere lege kamer van de deugd of de gevangenis van de aanhankelijkheid; dat zou ik het gemakkelijkst kunnen verwoorden door hem op een tweesprong een richtingaanwijzer te laten kiezen, hem die weg op te laten gaan: maar zo-iets zou mij niet overtuigen als ik het ergens las, Maak dat maar eens waar, zou ik dan zeggen; ik vind dat het geen pas geeft een moeilijk te beschrijven situatie te ontvluchten door er een sprookje van te maken, of half-begrijpen te kamoufleren met het tot leven wekken van onbestaanbaarheden. click to hear
Er ziin geen onkenbare, verborgen bronnen waar de mensen uit kunnen putten; niets heeft een naam, laat staan een betekenis, anders dan door mensen eraan gehecht; er zijn geen doelen of richtingen anders dan door mensen geïdealiseerd en beproefd, alles is betrekkelijk en vergankelijk; er zijn geen krachten van goed en kwaad anders dan door mensen bedacht of gerealiseerd: wij mensen zijn alleen op deze wereld; en het op papier stellen van het hoe en waarom van mensen in die wereld, de poging daartoe - dat acht ik de opdracht van een serieus schrijver. click to hear

from Historisch Perspectief

Wat is een mens dan het produkt van zijn omgeving? Wat doet een mens dan reageren of niet-reageren op wat er om hem heen gebeurt? Wat is een mens dan een radertje of zelfs maar een spil in een immens, volmaakt samenhangend geheel? click to hear
Een radertje, in beweging gezet en gehouden door een ander radertje; een wieltje, dat op zijn beurt een, of twee, andere wieltjes aan de gang houdt; click to hear
of, als we gelukkig zijn, de spil waaromheen een ander draait. click to hear
Maar: wat gebeurt er eigenlijk? Waar is het allemaal begonnen? Draai ik, willoos in een mechaniek omdat ik aangedreven wordt en die energie door moet geven, omdat ik me niet uit het uurwerk los kan maken - of draaien alle radertjes om mij heen omdat ik ze aandrijf, laat ik zelfs de veer zich ontspannen?
Ziet U - het maakt niets uit, het is hetzelfde. click to hear

Miscellaneous

... en vanmiddag landde een vliegende schotel naast mijn bed. Vraag ik nou echt zo om aandacht? click to hear

Hand in hand waren we naar het station gewandeld; ik kocht een kaartje en we liepen naar het perron; ik stapte in de trein die me naar huis zou brengen, zij bleef buiten staan. Zedig kuste ze m'n wang en zei: "Vaarwel, Mark. Ik wil niet onmisbaar voor je worden." Ze draaide zich om; ik greep naar de kraag van haar jas, maar ze rukte zich los en liep weg, zonder nog om te kijken. De deuren van de trein gingen dicht en ook ik draaide me om. De soldaten keken me grijnzend aan. click to hear

Na een nogal gespannen gesprek in een macrobiotisch restaurant gingen we naar haar kamer. We wandelden over een singel, zij aan de ene kant van het rijtje bomen dat daar stond, ik aan de andere. Toen we langs een bloemenstalletje kwamen vroeg ik of ze het leuk zou vinden als ik haar een bloemetje gaf. Ze werd er nogal kwaad om: "Dat moet je zelf weten! Ik vraag jou toch ook niet: 'Vind je het leuk als ik je een zoen geef?' Je moet niet zo alles ter discussie stellen." click to hear

Het was een mooie middag in de herfst. Zij zat aan haar bureau te studeren, ik las zonder veel belangstelling hier en daar een bladzijde in haar boeken.
Ik ging achter haar staan, legde m'n handen op haar schouders en zei dat ik wilde gaan wandelen. "Oh - ga je gang," zei ze, mijn vriendin. click to hear


Tsjwang Tsoe: De Vlinderdroom
(Chuang Tzû: The Butterfly Dream)

De Vlinderdroom

Eens droomde ik, Tsjwang Tsoe, dat ik een vlinder was, een fladderende vlinder, die zich vrolijk en wel voelde en niets wist van het bestaan van Tsjwang Tsoe. Plotseling ontwaakte ik, en met (een) schrik bemerkte ik dat ik Tsjwang Tsoe was. Nu weet ik niet of Tsjwang Tsoe heeft gedroomd dat hij een vlinder was, of dat de vlinder droomt dat hij Tsjwang Tsoe is. En toch is er een onderscheid tussen Tsjwang Tsoe en een vlinder! Dit heet de transformatie van de dingen. click to hear
(translated by Dr Duyvendak)

Tao-Tê-Ching 70

(This is my interpretation of various English, Dutch and German translations)

Mijn woorden komen niet uit het niets,
en mijn werken hebben hun kampioen;
ik blijf onbekend omdat niemand dit weet;
maar juist onbekend word ik geëerd.
De wijze man, een juweel in z'n borst,
loopt in vodden rond. click to hear

from 'De Wachter aan De Grenspas'

Een oude magazijnmeester, al verontwaardigd dat zijn leerstellingen niet overgenomen werden; hij zag dat het land om hem heen op instorten stond: hij vertrok. click to hear

Aan de grens lette iemand op wie vertrok.
- Heer, daar ik zie dat U weggaat, bid ik U: Schrijf een boek voor mij. Ik zal U thee schenken.
Hij dronk de thee, schreef een deugdelijke gids voor de reiziger en ging verder. Niemand weet waar hij gebleven is. click to hear

(I returned to this image in a later story, Christmas under The Crescent)


Hear Other Dutch texts: From Famous Books - Prayers and Readings from the Bible

[2 books]
media 		[glasses, watch, etc.]
necessities 		[a house]
the house 		[a 50s radio]
days of old

Marco Schuffelen - email
Copyright © Marco Schuffelen 1975-2006. All rights reserved. This material may not be published, broadcast, rewritten, or redistributed.
Don't be a dief (thief) - dievegge (female thief) - diefstal (theft) - stelen (to steal) - heler (dealer in stolen goods) - hear Dutch - 2